تربیت کودک و حد ومرز و قانون گذاری

در تربیت کودک والدین باید به صورتی کاملا منطقی حد و مرزهای محکمی را بدون هر گونه عصبانیت، غرغر، تهدید و هشدارهای تکراری برای کودکان تعیین کنند.

به خاطر داشته باشید که ابراز علاقه و محبت به کودکان باید حد و مرزی داشته باشد و این وظیفه ماست که این حد و مرز هارا برای کودکان دلبندمان مشخص کنیم.

نکته جالب اینجاست که بسیاری از کودکان این حد و مرزها را امتحان می کنند! چون آنها قصد دارند بفهمند که شما چقدر در تعیین این حد و مرزها جدی هستید.

گروهی از والدین معتقدند که ما نمی خواهیم با این کار (یعنی تعیین حد و مرز بصورت جدی) عشق و احترام فرزندمان را از دست دهیم .

آنها به همین جهت از این حد و مرزها و قوانین دست می کشند.

تحقیقات نشان می دهد اگر والدین فرزندانشان را طوری تربیت کنند که آنها هیچوقت والدین خود را جزو انسانهای جدی و سخت گیر ندانند، هرگز احترام، مسئولیت و نظم و انضباط را یاد نمی گیرند.

در نتیجه این تربیت کودک در محیط اجتماعی زمانی که با جدیت معلمان یا حتی جامعه مواجه می گردند، دچار مشکلات جدی خواهند شد.

والدین باید به صورتی کاملا منطقی حد و مرزهای محکمی را بدون هر گونه عصبانیت، غرغر، تهدید و هشدارهای تکراری برای کودکان تعیین کنند.

در واقع والدین می توانند حد و مرزی تعیین کنند که بدون تنش و درگیری قابل اجرا باشد.برای اجرای این موارد والدین باید در برابر غرغر کردن و عکس العمل های کودکان صبور باشند.

این مرزها در خانواده های مختلف با فرهنگ مختلف متفاوت خواهد بود .

بایدها و نبایدهایی که در هر خانه و خانواده جهت آسایش و راحتی اعضا وجود دارد، این حد و مرزها را میسازد.

روش حد و مرز گزاری برای کودک

گاهی کودک شما با فریاد و گریه درخواست خود را به زبان می آورد و شما تنها باید با لبخند به او بگویید “تا زمانی که صدای تو به اندازه من ملایم نشده نمی توانم خواسته ات را درک کنم”، سپس صبور باشید تا کودکتان تمامی راه های ممکن را برای راضی کردن شما امتحان کند.

فقط صبور باشید چون او پس از تمام گریه ها و فریادها آرام می شود و دقیقا همان کاری را انجام می دهد که باب میل شماست.

شاید فقط 2 یا 3 بار لازم باشد این حرکات پرطنش مثل فریاد و گریه را از او تحمل کنید ولی در مراتب بعدی فرزندتان باور می کند که اینگونه حرکات در تصمیم شما هیچ اثری ندارد.

زمانی که کودکان یک خرابکاری یا مشکل ایجاد می کنند والدین باید عواقب آن را به شیوه درستی به خودشان واگذار کنند.

برای اینکه کودکان مشکل را حل کنند باید آنها را تشویق نمود البته به شرطی که حل مشکل توسط خود آنها، باعث دردسر دیگران نشود.